رتبه نقدشوندگی ۲۷۸ شرکت بورسی
دنیای اقتصاد - هدیه لطفی: سهام شناور آزاد یکی از متغیرهای اثرگذار بر افزایش نقدشوندگی، عمق و کارآیی بازار است. نقدشوندگی بیشتر مستلزم سطح سهام شناور آزاد بالاتر شرکت‌ها است. مطالعات هم نشان می‌دهد افزایش سهام شناور آزاد موجب کاهش امکان دستکاری قیمت، کاهش ریسک نقدشوندگی و تعیین منصفانه قیمت می‌شود. از سوی دیگر وجود سهام شناور آزاد کافی به‌منظور معامله روان در بورس امری لازم است. در ایران، همانند بسیاری از کشورها، بیشتر سهام شرکت‌های پذیرفته شده در بورس در اختیار سهامداران عمده یا فعالان حقوقی قرار دارد.
دنیای اقتصاد - هدیه لطفی: سهام شناور آزاد یکی از متغیرهای اثرگذار بر افزایش نقدشوندگی، عمق و کارآیی بازار است. نقدشوندگی بیشتر مستلزم سطح سهام شناور آزاد بالاتر شرکت‌ها است. مطالعات هم نشان می‌دهد افزایش سهام شناور آزاد موجب کاهش امکان دستکاری قیمت، کاهش ریسک نقدشوندگی و تعیین منصفانه قیمت می‌شود. از سوی دیگر وجود سهام شناور آزاد کافی به‌منظور معامله روان در بورس امری لازم است. در ایران، همانند بسیاری از کشورها، بیشتر سهام شرکت‌های پذیرفته شده در بورس در اختیار سهامداران عمده یا فعالان حقوقی قرار دارد.
براساس آمارهای غیررسمی، حدود ۸۰ درصد سهام در بورس تهران در اختیار مالکان عمده قرار دارد. این میزان از سهام در اختیار سهامدار عمده، در مقایسه با بسیاری از بازارهای مالی حتی در کشورهای در حال توسعه کاملا تامل‌برانگیز است. با وجود الزامات برای عرضه عمومی سهام، بسیاری از سهامداران کنترل‌کننده تمایل ندارند سهام شرکتشان در بازار عرضه شود. روز گذشته شاهد انتشار آخرین آمار از میزان سهام شناور آزاد شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس برای دوره یک‌ساله منتهی به پایان سال ۹۵ بودیم. بررسی‌ها نشان می‌دهد از میان ۲۷۸ شرکت مورد بررسی، قند ثابت خراسان با در اختیار داشتن سهام شناور آزاد بیش از ۸۸درصد، بیشترین درصد سهم را در بازار دارد. ۲۲شرکت از سهام شناوری بین ۵۰ تا ۷۵ درصد برخوردار بودند و سهام قابلیت نقد شوندگی چیست؟ شناور آزاد ۱۱۸ شرکت نیز در محدوده ۲۰ تا ۵۰ درصدی قرار دارد. نکته قابل توجه در این میان وجود ۱۳۷ شرکت بورسی دارای سهام شناور آزاد زیر ۲۰ درصد است. این موضوع نشان می‌دهد حداقل استانداردهای پذیرش در بورس توسط این شرکت‌ها رعایت نشده است. دو شرکت آلومینیوم ایران و کاشی نیلو با ضریب شناوری صفر به‌عنوان محدودترین شرکت‌ها شناخته و مطرح هستند. در مجموع میانگین ساده درصد سهام شناور آزاد ۲۷۸ شرکت مورد بررسی در سال ۹۵ ۲/ ۲۱ درصد بوده است.
نحوه محاسبه درصد سهام شناور
سازمان بورس و اوراق بهادار با اشاره به آخرین درصد سهام شناور شرکت‌های بورسی، نحوه محاسبه درصد سهامداران مدیریتی و غیرمدیریتی در سهام شناور را اعلام کرد. براساس این گزارش، سازمان بورس عنوان کرده اشخاص حقیقی که به واسطه سهامداری خود، اقوام نسبی از طبقه اول و دوم یا اشخاص حقوقی تحت کنترل خود، در مجموع مساوی یا بیشتر از ۵ درصد سهام ناشر را داشته باشند، به‌عنوان سهامداران مدیریتی سهام شرکت‌ها شناخته می‌شوند. همچنین اشخاص حقوقی که به واسطه سهامداری خود، اشخاص حقوقی تحت کنترل یا اشخاص حقوقی با کنترل‌کننده مشترک مجموعا مساوی یا بیشتر از ۵ قابلیت نقد شوندگی چیست؟ درصد سهام ناشر را داشته باشند نیز به‌عنوان سهامداران مدیریتی محسوب می‌شوند. در این دسته‌بندی سهامداران غیرمدیریتی اما به آن دسته از سهامداران ناشر که جزو سهامداران مدیریتی نباشند، اطلاق می‌شود. همچنین سازمان بورس اعلام کرده سهام شناور با احتساب ضریب شناوری که عبارت است از حاصل تقسیم تعداد روزهایی از دوره مالی ناشر که طی آن معاملات سهم در بازار عادی بیش از ۰۰۰۱/ ۰ تعداد سهام ناشر است، بر نصف روزهای معاملاتی آن دوره و حداکثر معادل یک بوده ارائه شده است. بر این اساس شروع دوره مالی برای تمامی شرکت‌ها به جزء عرضه شده طی دوره که متناسب با روز عرضه تا آخر دوره محاسبه شده که از تاریخ یکم فروردین ماه ۹۵ تا ۳۰ اسفند ماه ۹۵ در نظر گرفته شده است. سازمان بورس در اطلاعیه خود به بازار یادآور شده آن میزان از سهام شرکت‌هایی که بخشی از سهام آنها در اختیار شرکت‌های سرمایهگذاری استانی (سهام عدالت) است، به استناد تبصره ماده ۲ ابلاغیه فوق‌الذکر باید به میزان اقساط پرداخت شده به‌عنوان سهام شناور آزاد محسوب شوند که این موضوع در تاییدیه‌های مالیاتی صادره برای ناشران محاسبه و ارائه می‌شود. اما با توجه به عدم امکان خرید و فروش سهام مذکور در بورس، تمام سهام شرکت‌های سرمایهگذاری استانی در صورتی که مجموع درصد سهام شرکت‌های مذکور بالای ۵ درصد شده باشد به‌عنوان سهام مدیریتی محاسبه شده است.
بالاترین درصد در اختیار کدام شرکت‌ها است؟
بنابراین گزارش، سه رتبه نخست در جدول میزان سهام شناور آزاد شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس به کارخانه‌های تولیدی و صنعتی ثابت خراسان با ۰۷/ ۸۸ درصد، بانک خاورمیانه با ۰۳/ ۷۵ درصد و تامین ماسه ریخته‌گری با ۲۲/ ۷۲ درصد اختصاص دارد. همچنین رتبه چهارم تا دهم به نام شرکت‌های کشت و صنعت پیاذر ۱۰/ ۷۰ درصد، فرآورده‌های نسوز آذر۵۹/ ۶۹ درصد، ایرکاپارت صنعت ۲/ ۶۲ درصد، بانک پاسارگاد ۸۴/ ۶۱ درصد، صنایع جوشکاب‌یزد ۱۶/ ۵۸ درصد، سرمایهگذاری توسعه آذربایجان ۶۷/ ۵۷ درصد و صنایع سرما آفرین ایران با ۵۸/ ۵۷ درصد تعلق دارد. همچنین سرامیک‌های صنعتی اردکان، لبنیات کالبر، سرمایهگذاری نیرو، عمران و توسعه فارس، کربن ایران، سرمایهگذاری صنعت نفت، صنایع آذراب، صنعتی و کشاورزی شیرین خراسان، حمل و نقل توکا، سیمان شاهرود، توسعه معادن روی ایران، زامیاد و تولیدی گرانیت بهسرام از جمله شرکت‌هایی بودند که درصد سهام شناور بالای ۵۰درصدی داشتند. این در حالی است که نگین طبس، سامان گستر اصفهان، سرمایه گذاری خوارزمی، داروسازی کوثر، لیزینگ رایان سایپا، سایپا دیزل، صنایع شیمیایی سینا، سایپا شیشه و سرمایهگذاری ملت به همراه ۱۴نماد دیگر از دیگر شرکت‌های بورسی هستند که از سهام شناور بالای ۴۰ درصد درسال گذشته برخوردار بودند. همچنین بر اساس این گزارش، ۹۲ شرکت از سهام شناوری زیر ۴۰ درصد و بالاتر از ۲۰درصد برخوردارند که از جمله آنها می‌توان به شرکت‌های سیمان دورود، سرمایهگذاری توسعه صنعتی ایران، سیمان شرق، صنایع ریخته‌گری ایران، سرمایهگذاری پارس توشه، تکنوتار، قند نیشابور، گروه بهمن، نفت بهران، الکتریک خودروشرق، گروه کارخانه‌های تولیدی نورد آلومینیوم، فرآوری مواد معدنی ایران و سیمان فارس و خوزستان اشاره کرد.
10 شرکت با پایین‌ترین سهام شناور
اما از میان ۱۰ شرکت دارای پایین‌ترین رتبه درصد سهام شناور آزاد شرکت‌های بورسی می‌توان به شرکت‌های سیمانی از جمله سیمان ایلام، سیمان آرتا اردبیل، سیمان فارس، صنایع سیمان دشتستان، سیمان سفید نی‌ریز و همچنین شرکت‌های کارخانه‌های نساجی بروجرد، داروپخش، خدمات انفورماتیک، آلومینیوم ایران و کاشی نیلو اشاره کرد. در میان ۱۳۷ شرکت بورسی دارای سهام شناور آزاد زیر ۲۰ درصد، اسامی شرکت‌های بزرگ و مطرح هم به چشم می‌خورد. از جمله آنها می‌توان شرکت‌های صنایع پتروشیمی خلیج فارس با سهام شناوری ۸۱/ ۰ درصدی، گروه صنعتی ملی با سهام شناوری ۹۹/ ۰ درصدی، کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران با سهام شناوری ۹۸/ ۱ درصدی، مخابرات ایران با سهام شناوری ۷/ ۲ درصدی، گروه مدیریت سرمایهگذاری امید با سهام شناوری ۹۱/ ۲ درصدی، بانک اقتصاد نوین با سهام شناوری ۵۲/ ۳ درصدی، سرمایهگذاری نفت و گاز و پتروشیمی تامین با سهام ۶/ ۴ درصدی، گروه مپنا با سهام ۱۸/ ۵ درصدی، بیمه ملت و نفت سپاهان هر کدام با سهام شناور ۴/ ۵ درصدی و پالایش نفت تهران با سهام ۱۱/ ۶ درصدی را نام برد.
سهام شناور آزاد چیست و در عمل چگونه تعیین می‌شود؟
بنا به تعریف، سهام شناور آزاد به نسبتی از سهام یک شرکت که در بازار قابل معامله است و با اهداف مدیریتی از سوی سهامداران کنترل‌کننده نگهداری نمی‌شود و در فرآیند معاملات حضور دارد، گفته می‌شود. عرضه و تقاضای این بخش از سهام است که قیمت سهام شرکت را تعیین می‌کند و قابلیت نقدشوندگی سهام را نشان می‌دهد و بخش بلوکه شده به‌دلیل عدم حضور در فرآیند عرضه و تقاضای روزانه، در نوسان و تعیین قیمت سهام تاثیری ندارد. موسسه مورگان استنلی، سهام شناور آزاد را به‌صورت درصدی از سرمایه شرکت که به‌منظور خرید در دسترس سرمایه‌گذاران بین‌المللی قرار دارد، تعریف می‌کند. این موسسه تاکید می‌کند که سهام شناور آزاد نسبتی از سهام یک شرکت است که در بازار قابل معامله است و با اهداف مدیریتی توسط سهامداران استراتژیک نگهداری نمی‌شود. موسسه مزبور، سهامداران را در یک تقسیم‌بندی کلی به دو دسته سهامداران استراتژیک و غیراستراتژیک تقسیم می‌کند: سهامداران استراتژیک، معمولا با اهداف مدیریتی و بلندمدت در سهام شرکت‌ها سرمایهگذاری می‌کنند و سهام متعلق به آنها سهام شناور آزاد تلقی نمی‌شود. معمولا این سهامداران عبارتند از: دولت، شرکت‌های وابسته به دولت، صندوقهای سرمایهگذاری دولتی، مدیران و اعضا، هیات‌مدیره شرکت و بستگان آنها، موسسان شرکت، کارکنان شرکت و شرکت‌های زیرمجموعه.
سهامداران غیراستراتژیک، سهامدارانی هستند که هدف اصلی آنها از خرید و فروش کسب سود است و از خرید سهام یک شرکت اهداف مدیریتی ندارند. معمولا این سهامداران عبارتند از: اشخاص حقیقی و حقوقی، صندوقهای سرمایهگذاری، صندوقهای بازنشستگی، شرکت‌های بیمه، صندوقهای تامین اجتماعی و صندوقهای سرمایهگذاری پرمخاطره. در ایران نیز سهام شناور آزاد از اوایل دهه ۸۰ جنبه قانونی و مقرراتی پیدا کرد و از آن سال‌ها سهام شناور آزاد شرکت‌ها محاسبه و منتشر شد. تعیین درصد دقیق سهام شناور آزاد شرکت‌ها همواره چالش‌برانگیز بوده است و به همین دلیل، تغییراتی را در نحوه محاسبه آن شاهد هستیم.
معرفی صندوق های سرمایه گذاری
یک نهاد مالی است که با منابع حاصل از انتشار گواهی سرمایهگذاری را در موضوع فعالیت مصوب خود سرمایهگذاری می‌کند و مالکان آن به نسبت سرمایهگذاری خود، در سود و زیان صندوق شریک هستند. صندوق های سرمایه گذاری فرصت مناسبی هستند برای افرادی که فرصت، تخصص و منابع مالی محدودی دارند و می توانند با استفاده از دانش و تجربه و منابع در دسترس موسسان صندوق از فرصت های موجود در بازار سرمایه استفاده ببرند.
انواع صندوقهای سرمایه گذاری
صندوق های سرمایه گذاری بر اساس نوع ممکن است وجوه جمع آوری شده را در انواع اوراق بهادار با درآمد ثابت، سهام و حق تقدم سهام، پروژه ساختمانی، طلا، ارز و . که مشخصات آنها در امیدنامه صندوق ذکر شده است سرمایه گذاری می کند. انواع صندوق های سرمایه گذاری به شرح زیر می باشد:
1- صندوق سرمایه گذاری با درآمد ثابت
این نوع صندوق‌ها حداقل بین ۷۰% تا ۹۰% از دارایی‌های خود را در اوراق مشارکت، سپرده بانکی، گواهی سپرده بانکی و سایر اوراق بهادار با درآمد ثابت سرمایه گذاری می‌کنند. باقی‌مانده دارایی‌های صندوق نیز به اختیار مدیر صندوق (تا سقف ۱۰%) در بورس سرمایه گذاری می‌شود.
مزایا: بازدهی بالاتر از بانک | ریسک‌پذیری پایین | حداقل سود تضمین شده | پرداخت منظم سود رد بازه های معین |قابلیت نقد شوندگی
بالا | دارای ضامن(نهاد مالی) نقد شوندگی
2- صندوق سرمایه گذاری سهامی
این نوع از صندوق‌ها حداقل ۷۰% از دارایی‌های خود را در سهام سرمایه گذاری می‌کنند. ۳۰% باقی‌مانده نیز به اختیار مدیر صندوق در سهام، اوراق مشارکت، سپرده بانکی یا سایر اوراق بهادار با درآمد ثابت سرمایه گذاری می‌شود.
مزایا : ریسک بیشتر از صندوق های درآمد ثابت | حداقل سود تضمین شده| مناسب افراد پرمشغله | مدیریت حرفه ای صندوق توسط
3- صندوق سرمایه گذاری مختلط
این نوع از صندوق‌ها حداکثر ۶۰% از دارایی خود را در سهام سرمایه گذاری می‌کنند. حداقل ۴۰% از دارایی صندوق نیز در اوراق با درآمد ثابت مثل اوراق مشارکت و سپرده‌های بانکی سرمایه گذاری می‌شود.
مزایا: میزان ریسک مابین صندوق های درآمد ثابت و صندوق های درسهام | ریسک متوسط | دارای ضامن نقد شوندگی | حداقل سود
تضمین شده ندارند
۴- صندوق سرمایه گذاری قابل معامله (ETF)
فعالیت اصلی این صندوق‌ها، سرمایه گذاری در اوراق بهادار یا دارایی‌های فیزیکی است که به عنوان دارایی پایه صندوق در نظر گرفته می‌شود. عملکرد این نوع از صندوق‌ها به عملکرد دارایی پشتوانه آن بستگی دارد. می‌توانند از هر کدام از ۳ نوع صندوق سرمایه گذاری قبلی باشند.
مزایا : ریسک های متفاوت براساس معاملات برحسب عرضه و تقاضا | خرید و فروش این صندوق ها در بورس بر میزان نقدشوندگی
آن ها تاثیر خواهد داشت
۵- صندوقهای سرمایه گذاری در طلا
صندوقهای سرمایه گذاری طلا با خرید و فروش سپرده سکه و انواع اوراق بهادار مبتنی بر طلا که معمولا در بورس پذیرفته شده‌اند، به کسب بازده می‌پردازند .
۶- صندوقهای سرمایه گذاری زمین و ساختمان
صندوقهای سرمایه گذاری زمین و ساختمان، صندوق‌هایی هستند که سرمایه‌های کوچک اشخاص حقیقی یا حقوقی را به منظور سرمایهگذاری در پروژه‌های بزرگ ساختمانی جذب می‌کنند. با این کار امکان استفاده سرمایه‌گذاران خرد از فرصت‌های سرمایهگذاری در پروژه‌های بزرگ و درآمدزای مسکن فراهم می‌شود.
۷- صندوقهای سرمایه گذاری پروژه
صندوق سرمایه گذاری پروژه، صندوق‌هایی هستند که منابع مالی سرمایه‌گذاران را برای تأمین مالی پروژه‌های صنعتی، معدنی، نفت و پتروشیمی جذب می‌کنند. هدف از تشکیل این نوع صندوق‌ها، جمع‌آوری سرمایه از متقاضیان و اختصاص وجوه جمع‌آوری شده به ساخت و بهره‌برداری انواع پروژه‌های دارای توجیه است.
۸- صندوق سرمایه گذاری نیکوکاری
. افرادی که قصد حمایت از اهداف نیکوکارانه را دارند، به‌جای پرداخت پولی که پس از یک‌بار پرداخت و هزینه شدن به پایان می‌رسد، در این صندوق‌ها سرمایهگذاری می‌کنند و سود ناشی از این سرمایهگذاری به‌صورت همیشگی به آن هدف اعطا می‌شود. البته فرد می‌تواند بخشی از سود ناشی از این سرمایهگذاری را برای خود و بخش دیگر برای آن هدف در نظر بگیرد.
۹- صندوق سرمایه گذاری جسورانه
صندوق‌هایی که بر ایده‌ها و کسب‌وکارهای نوآورانه سرمایهگذاری می‌کنند و ممکن است سودی فراوان عاید افراد کنند.
۱۰- صندوق سرمایه گذاری اختصاصی بازار گردانی
بازارگردانی به معنای خریدوفروش سهم‌های شرکت یا صنعتی خاص است که موجب بهبود نقدشوندگی و متعادل نگه‌داشتن بازار می‌شود.
۱۱- صندوق سرمایه گذاری شاخصی
صندوقهای سرمایه گذاری شاخصی، صندوق‌هایی هستند که منابع مالی جمع‌آوری شده را درست به شکلی سرمایهگذاری می‌کنند که عملکردی مشابه با عملکرد یکی از شاخص‌های بازار سرمایه را به دست بیاورند.
تاثیر معاملات الگوریتمی بر نقدشوندگی
معاملات الگوریتمی، تحولاتی را در بازارهای مالی ایجاد کردند؛ یکی از آنها تغییر میزان نقدشوندگی (liquidity) است که امروزه یکی از مهمترین موضوعات مورد بحث در زمینه سرمایهگذاری است. در این مقاله قصد داریم به بررسی دقیق‌تر این مفهوم و تاثیر معاملات الگوریتمی بر آن بپردازیم.
نقدشوندگی چیست؟
امروزه، به دنبال وقوع بحران‌های مالی متعدد در دنیا و عدم سهولت در معامله دارایی‌ها، مفهوم نقدشوندگی اهمیت بیشتری پیدا کرده و به نیروی حیات‌بخش بازارهای مالی تبدیل شده است. این مفهوم، به معنای قابلیت جذب جریان سفارش‌های خریدوفروش بدون تاثیرگذاری بر قیمت‌ها است.
نقدشوندگی به چهار بعد در بازار بستگی دارد که شامل:
- عمق (تاثیر معاملات با حجم زیاد بر قیمت)
- عرض (فاصله بین قیمت‌هاي پیشنهادی خریدوفروش)
- تاب آوري (مدت زمان به تعادل رسیدن بازار پس از نوسان شدید قیمت)
- زمان (سرعت انجام معاملات)
چرا نقدشوندگی مهم است؟
اگر بازارها نقدشونده نباشند، فروش یا تبدیل دارایی‌ها و اوراق بهادار به پول نقد بسیار دشوار خواهد بود. به عنوان مثال، شما ممکن است دارای یک میراث خانوادگی ارزشمند باشید، اما اگر بازاری برای کالای شما وجود نداشته باشد (یعنی خریدار نباشد)، به‌سختی می‌توانید آن را به پول نقد تبدیل کنید.
از سوی دیگر، دارایی‌های مالی مانند سهام در بورس اوراق بهادار، نقدشوندگی بیشتری نسبت به دارایی‌های دیگر دارند؛ زیرا، خریدوفروش سهام در آن به آسانی و با شفافیت بیشتری اجرا می‌شود.
نقدشوندگی کمتر، زمانی رخ می‌دهد که تعداد خریداران و فروشندگان کمتر است. در‌نتیجه، انجام معاملات دشوار است و ریسک نقدشوندگی بیشتری دارد. اما نقدشوندگی زیاد به معنای وجود تعداد زیاد معامله‌گران است که موجب می‌شود حتی با وجود دامنه نوسان محدود، سهم به‌سادگی خریدوفروش شود.
طبق مطالب گفته شده معمولا سهام شرکت‌های بزرگ، نقدشونده‌تر هستند؛ اما سهام شرکت‌های کوچک نقدشوندگی نسبتا پایینی دارند؛ چرا که معامله‌گران کمتری به دنبال معامله سهم آنها هستند. همچنین، اتفاقاتی مانند سقوط بازار می‌توانند در میزان نقدینگی سهام یک شرکت تاثیرگذار باشند؛ بنابراین میزان آن ثابت نیست و ممکن است تغییر کند.
فاکتورهای تاثیرگذار در نقدشوندگی
عوامل کلان تاثیرگذار
این پدیده، بر بسیاری از اصول اقتصاد کلان بستگی دارد که شامل سیاست‌های مالی شرکت،رویکرد حاکم بر نرخ ارز و همچنین محیط نظارتی است. اعتماد حاکم بر بازار و اطمینان معامله‌گر در بهبود نقدینگی تاثیرگذار است.
ساختار خرد بازار
در ساختار خرد بازار به فاکتورهایی مانند سیستم‌های اجرای معاملات، هزینه‌های معاملاتی و مکانیزم کشف قیمت، پرداخته می‌شود.موضوعات مورد بحث در این مورد، رفتار مشارکت‌کنندگان بازار و اداره بنگاه‌ها توسط آنان است که می‌تواند بر نقدشوندگی تاثیرگذار باشد.
اصلاح قوانین و مقررات
یکی از دغدغه‌های ناظران بازارها، افزایش نقدشوندگی است. در واقع هدف اصلی بسیاری از قوانین و مقررات، ایجاد بازارهای عمیق و نقد است. در طی فرایند مدیریت آن در بخش‌های مختلف بازار، احتمالا مسائل مقرراتی و چالش‌هایی ایجاد می‌شوند.
وجود بازارهای نقد، اطمینان و اعتماد معامله‌گر را افزایش می‌دهد؛ در‌نتیجه موجب افزایش انعطاف‌پذیری بازار نیز می‌شود.
نقش معاملات الگوریتمی در افزایش نقدشوندگی
پس از رواج معاملات الگوریتمی در بازارهای مالی، برخی از عوامل کلیدی بازار مانند نقدشوندگی تغییرات چشمگیری داشتند. اما الگوریتم‌ها چگونه موجب بهبود نقدشوندگی می‌شوند؟
طبق مطالب گفته شده، یکی از پارامترهای اندازه‌گیری نقدشوندگی، سرعت انجام معامله است. از طرف دیگر، استفاده از ربات‌ها در اجرای سفارش باعث افزایش سرعت معاملات می‌شود؛ بنابراین الگوریتم‌ها از طریق کاهش مدت انتظار دو معامله متوالی، موجب بهبود نقدشوندگی می‌شوند.
همانطور که می‌دانید قیمت‌گذاری نادرست، ریسک اجرای سفارش را بالا می‌برد؛ اما با استفاده از معاملات الگوریتمی شاهد بازاری کاراتر و با شفافیت بیشتر هستیم. در‌نتیجه، الگوریتم‌ها با افزایش رقابت و شفافیت بازار به فرایند کشف قیمت کمک شایانی می‌کنند. علاوه بر این، افزایش رقابت در بازار باعث کاهش فاصله سرخط خریدوفروش می‌شود که این عامل بعد از عامل حجم معاملات مهمترین عامل تاثیرگذار در نقدشوندگی است.
همچنین، الگوریتم‌های اجرای سفارش با تقسیم سفارشات در عمق بازار روی مظنه‌های مختلف، موجب عمیق‌تر شدن بازار می‌شود. از سوی دیگر، رفتارهای هیجانی معامله‌گران خود بر روی نقدشوندگی بازار اثرگذار است. فرض کنید معامله‌گری تحت‌تاثیر احساسات و هیجانات قرار گرفته و تصمیم به فروش تعداد زیادی سهم در زمان کوتاه می‌گیرد، در‌نهایت این تصمیم می‌تواند موجب ایجاد فشار فروش یا حتی صف فروش در بازار شود که تاثیر منفی بر نقدشوندگی دارد. اما ربات‌ها تحت‌تاثیر احساسات قرار نمی‌گیرند و طبق استراتژی از‌پیش‌تعیین‌شده فعالیت می‌کنند.
انواع نقدشوندگی
انواع نقدشوندگی عبارت‌اند از:
نقدشوندگی بازار
این نوع از نقدشوندگی، به سرعت تبدیل یک دارایی به دارایی‌های دیگر اطلاق می‌شود. هر چقدر یک دارایی راحت‌تر و سریع‌تر به دارایی مدنظر معامله‌گران تبدیل شود، نقدشونده‌تر است.
در رابطه با بازار سهام، هنگامی یک سهم نقدشونده است که حجم معاملات بالایی داشته باشد و با صف همراه نباشد. همچنین قیمتی که خریدار به ازای هر سهم (قیمت پیشنهادی) پیشنهاد می‌کند و قیمتی که فروشنده مایل به پذیرش آن است (قیمت تقاضا) تقریبا نزدیک به یکدیگر باشد.
بنابراین، نیازی نیست معامله‌گران برای فروش فوری سهام خود از سودهای تحقق‌نیافته، صرف نظر کنند. کاهش فاصله بین بالاترین قیمت که خریدار تمایل به پرداخت دارد و پایین‌ترین قیمت که فروشنده مایل به پذیرش آن است، موجب افزایش نقدینگی بازار می‌شود.
نقدشوندگی حسابداری
به توانایی پرداخت بدهی‌ها در زمان سررسید آنها با دارایی‌های نقدی در دسترس، اشاره می‌کند. در واقع نقدشوندگی حسابداری، به معنای مقایسه دارایی‌های نقدی با بدهی‌های جاری یا تعهدات مالی است که ظرف یک سال سررسید می‌شوند.
نحوه اندازه‌گیری نقدشوندگی حسابداری سهام
سرمایه‌گذاران، از نسبت‌های مالی برای سنجش میزان نقدشوندگی حسابداری سهم استفاده می‌کنند که در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم:
نسبت قابلیت نقد شوندگی چیست؟ جاری
یکی از ساده ترین و آسان‌ترین فرمول‌ها، نسبت نقدی است. دارایی‌های جاری (آنهایی که می‌توانند در طی یک سال به پول نقد تبدیل شوند) را در برابر بدهی‌های جاری محاسبه می‌کند. فرمول به‌صورت زیر است:
نسبت جاری = دارایی‌های جاری / بدهی‌های جاری
نسبت سریع
این نسبت، شاخصی برای اندازه‌گیری توان شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت با دارایی‌های سریع (دارایی‌های جاری که می‌توانند با سرعت به پول نقد تبدیل شوند) است.
دارایی‌هایی که سریعا به وجه نقد تبدیل نمی‌شوند، در این شاخص استفاده نمی‌شوند.
نسبت سریع = (نقدی + معادل نقدی + مطالبات حساب) / بدهی‌های جاری
نسبت نقدی
این معیار، توانایی شرکت در بازپرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت خود با پول نقد یا معادل آن را اندازه‌گیری می‌کند. فرمول این است:
نسبت نقدی = (نقدی + معادل نقدی) / بدهی‌های جاری
نحوه اندازه‌گیری نقدشوندگی بازار سهام
سرمایه‌گذاران، از معیارهای زیر برای سنجش میزان نقدشوندگی بازار سهم استفاده می‌کنند که شامل:
معیارهای مربوط به حجم معاملات
این دسته از معیارها معمولا برای بررسی بعد عمق بازار استفاده می‌شوند که عبارتند از: حجم معامله، سرمایه در گردش، عمق بازار.
معیارهای مربوط به زمان انجام معاملات
این دسته از معیارها نشان می‌دهند که هر چند وقت یک بار سفارشات رخ می‌دهند. برخی آنها شامل: تعداد تراکنش‌ها در فاصله‌ی زمانی و تعداد سفارشات وارد شده در تابلو سفارش در فاصله زمانی مذکور.
معیارهای مربوط به شکاف قیمتی بین خریدوفروش
این نوع از معیارها با هزینه تقریبی انجام معاملات را به ما می‌دهند و هرچه مقدار عددی این معیار کوچکتر باشد نقدشوندگی بازار بیشتر است که حاوی شکاف قیمتی مطلق و شکاف قیمتی نسبی است که به ازای هر سفارشی که در تابلو ثبت می‌شود قابل محاسبه هستند.
سخن پایانی
در‌طول سال‌های اخیر، در بازارهای توسعه‌یافته از معاملات الگوریتمی به‌عنوان راهی برای عمق‌بخشی به بازار و بهبود نقدشوندگی استفاده می‌شود. در سال ۲۰۰۹، معادل ۷۳ درصد از تمام معاملات بازارهای ایالات متحده توسط معاملات الگوریتمی انجام شده که تاثیر زیادی در افزایش نقدشوندگی این بازارها داشته است.قابلیت نقد شوندگی چیست؟
بازار اولیه و ثانویه در سهام چیست؟
در مفهموم بازار اولیه و ثانویه ، بازار اولیه (primary market) بازاری است که در آن سهام یک شرکت یا واحد اقتصادی برای اولین بار در آن عرضه و منتشر می‌شود. عایدی حاصل از عرضه این سهام منبعی در تامین مالی آن شرکت یا موسسه خواهد بود. از آنجا که در بازار اولیه، سهام برای بار نخست به خریداران و متقاضیان عرضه می‌شود، فروشنده اوراق بهادار در حقیقت همان ناشر اوراق بهادار خواهد بود. ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﻬﺎﺩﺍﺭ ﺷﺮﻛﺖ , ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﻭﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﻣﺒﺎﺩﻟﻪ ﻗﺮﺍﺭﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﺑﻪ ﺳﻬﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪﻱ ﻛﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎﻱ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻭﻟﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ.
بازار ثانویه:
با اتمام عرضه اولیه یک سهم در بازار اولیه، برای ادامه معاملات آن سهم بازار دیگری وجود خواهد داشت به نام بازار ثانویه (secondary market) ؛ بنابراین بازار دست دوم (ثانویه) به منظور ایجاد امکان دادو ستد اوراق منتشره در بازار اولیه و افزایش قابلیت نقدشوندگی آن، تشکیل شده است. در این بازار است که طرفین معامله این امکان را پیدا می‌کنند که علاوه بر تجدید نظر در اوراق خریداری شده، با خرید و فروش دوباره یا چندباره، تعداد آن را افزایش و یا کاهش دهند و یا اوراق دیگری در سهم دیگری تهیه نمایند. ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﻬﺎﻡ ﻭ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻗﺮﺿﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺜﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺩﻱ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﻬﻢ ﻳﺎ ﻭﺭﻗﻪ ﺍﻱ ﻗﺮﺿﻪ ﺍﻱ ﺭﺍﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﺮﺿﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻚ ﺷﺮﻛﺖ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻱ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺑﺮﻭﺩ.ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭﻗﺘﻲ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ , ﺳﻬﻢ ﻳﺎ ﻭﺭﻗﻪ ﻗﺮﺿﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺷﺮﻛﺘﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻱ ﻛﻨﺪ, (ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎﻱ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺳﻬﺎﻡ ﺑﺎﺷﺪ) ﻧﺎﭼﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺳﻬﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﺁﻥ ﺷﺮﻛﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ. دفعات انجام معامله در بازار ثانویه محدودیتی ندارد، این ویژگی بازار ثانویه است که موجب می‌شود تا نقدشوندگی ابزارهای مالی با جابجا شدن مالکیت آنها، قدرت بیشتری پیدا کند.
بازار ثانویه بر اساس اینکه چه نوع سهمی در چه محلی مبادله می‌شود، به چهار بازار تقسیم می‌گردد:
بازار اول: مربوط به معاملات سهام شرکت‌های بورسی که در بورس انجام می‌شود.
بازار دوم: مربوط به معاملات سهام شرکت‌های غیر بورسی که در فرابورس قابلیت نقد شوندگی چیست؟ انجام می‌شود.
بازار سوم: مربوط به معاملات سهام شرکت‌های بورسی که در فرابورس انجام می‌شود.
بازار چهارم: بازاری بدون کارگزار و معامله‌گر و مربوط به معاملات خصوصی است که توسط شبکه‌های الکترونیکی و بین سرمایه‌گذاران نهادی و عادی صورت می‌گیرد. نهادها به منظور پرهیز از پرداخت هزینه‌های مربوط به کارگزاری، عموماً معاملات عمده و بلوک خود را در بازار چهارم انجام می‌دهند.
ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻋﺮﺿﻪ ﻛﻨﻨﺪﻩ , ﺳﻬﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭ ﻣﻲ ﻓﺮﻭﺷﺪ.
ذخیره ارزش در ارزهای دیجیتال چیست؟ چرا بیت کوین یک ذخیره ارزش خوب است؟
ذخیره ارزش (Store of Value) یک دارایی، ارز یا کالایی است که ارزش آن در بلند مدت حفظ می‌شود. یک دارایی در صورتی ذخیره ارزش محسوب می‌شود که ارزش آن با گذشت زمان یا ثابت بماند یا افزایش یابد اما کاهش پیدا نکند. بسیاری باور دارند ارزهای دیجیتال از جمله بیت کوین گزینه مناسبی برای ذخیره ارزش هستند. در این مقاله بیشتر به این مفهوم پرداخته ایم.
ذخیره ارزش چیست؟
بیت کوین اولین بار بلافاصله پس از رکود بزرگ معرفی شد و به عنوان اولین سیستم پول الکترونیکی همتا به قابلیت نقد شوندگی چیست؟ همتا متولد شد. خود این رمز ارز و فناوری بلاکچین پایه آن توسط شخصی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو به جهان معرفی شد.
با گذشت زمان و رشد شبکه بیت کوین و افزایش قیمت کوین‌های آن روایت‌های متفاوتی پیرامون این رمز ارز شکل گرفته است. از معرفی شدن به عنوان جایگزین دیجیتالی برای پول نقد یا یک ارز دیجیتال برای پرداخت‌ها، حالا از آن به عنوان «ذخیره ارزش» یاد می‌شود.
در یکی از این روایت‌ها که بسیار هم تأثیرگذار بوده است از بیت کوین به عنوان «طلای دیجیتالی» یاد شده است؛ این روایت در مدت کوتاهی موجب رشد چشمگیر ارزش بیت کوین و افت قیمت طلا شد. به رغم شرایط مطلوب فعلی که ممکن است باعث شود بیت کوین در آینده به ذخیره ارزش تبدیل شود، هنوز استدلال‌هایی مبنی بر اینکه چرا این دارایی را نمی‌توان در حال حاضر در تعریف سنتی ذخیره ارزش گنجاند وجود دارد.
با توجه به تعریف ویکی‌پدیا، ذخیره ارزش را می‌توان به عنوان «یک دارایی که می‌توان آن را ذخیره کرده و بعداً بازیابی و مبادله کرد و در زمان بازیابی مفید باشد.» تعریف کرد. در ادامه توضیحات این مرجع آمده است که: «به طور کلی، ذخیره ارزش هر چیزی است که قدرت خرید آن در آینده از بین نرود.»
به طور سنتی رایج‌ترین ذخایر ارزشی «پول، ارز یا کالاهایی مانند فلزات گران‌بها یا سرمایه مالی» بوده است. ذخایر ارزش به دلیل «تقاضای همیشگی برای دارایی پایه» به مدیریت کردن ریسک کمک می‌کنند. به همین دلیل است که پول در کنار طلا همیشه جزو بهترین ذخایر ارزش بوده است.
ویژگی‌های یک ذخیره ارزش خوب چیست؟
همانطور که گفته شد، عامل اصلی که یک دارایی را به ذخیره ارزش قابل اعتماد تبدیل می‌کند تقاضای همیشگی یا به عبارتی ماهیت نقد شونده همیشگی آن دارایی است که می‌توان در هر زمان از آن استفاده کرد. به همین دلیل است که آنچه ما امروزه به عنوان «پول» فیات و دلار می‌شناسیم به عنوان ارز ذخیره جهانی و نقد شونده‌ترین و پایدارترین ارزهای جهانی در قدرت باقی مانده‌اند.
اگر ارز فیات چنین نقدینگی بالایی نداشت تردید در مورد ذخیره ارزش بودن یا نبودن ارزهایی مانند دلار بیشتر قوت می‌گرفت. ترس همگانی در مورد تورم بیش از حد ناشی از انتشار بی‌رویه پول لازم برای ارائه بسته‌های تشویقی باعث شده ارزش نسبی پول دچار تزلزل شود و در نتیجه دارایی‌های دیگر به دلیل کمیاب بودن عملکرد بهتری به عنوان ذخیره ارزش داشته باشند.
دوماً، رایج‌ترین ذخایر ارزش فلزات گران‌بهایی مانند طلا، نقره، پالادیوم، پلاتین و سایر فلزات است. عمدتاً این طلا است که از آن به عنوان ذخیره ارزش یا سایر مزایای مرتبط مانند پوشش ریسک در برابر تورم استفاده می‌شود.
کمیاب بودن یکی از عوامل اصلی محسوب شدن طلا به عنوان یک ذخیره ارزش خوب است. از صدها سال پیش به طور سنتی از طلا استفاده شده و این فلز گران‌بها یکی از اولین شکل‌های پول است.
دولت‌ها همچنین طلا را به عنوان بخشی از ذخایر خود نگه می‌دارند و تقریباً در هر گوشه‌ای از جهان روش‌های مختلفی برای نقد کردن آن وجود دارد. طلا قابلیت نقد شوندگی بسیار بالایی دارد. این فلز حتی کاربردهای صنعتی دارد و نیز تقاضای عمومی برای جواهرات بسیار زیاد است.
حتی طلا یا سایر فلزات گران‌بها که در جواهرات استفاده می‌شود و نیز هرگونه کالای لوکس خوب دیگر، اشیاء گران‌بها، اشکال هنری یا اقلام بسیار کمیاب که ارزش پولی دارد می‌توانند به عنوان ذخیره ارزش عمل کنند.
شایان ذکر است که همه این موارد همیشه ذخیره ارزش خوبی محسوب نمی‌شوند، زیرا شرط ذخیره ارزش بودن وجود تقاضای همیشگی برای آن مورد است. مثلاً اگر سلیقه همگانی تغییر چشمگیری پیدا کند ممکن است تقاضا برای یک اثر هنری کمیاب کاهش پیدا کند.
علی‌رغم نام رمز ارز، بیت کوین به معنای سنتی کلمه یک ارز محسوب نمی‌شود. ایده استفاده از بیت کوین به عنوان پول در حال حاضر از بین رفته است و تعداد کمی از افراد این رمز ارز را صرف خرید کالا، خدمات و موارد دیگر می‌کنند.
این واقعیت که دیگر از بیت کوین برای پرداخت هزینه‌های روزمره استفاده نمی‌شود باعث شده است تا جامعه طرفداران آن روایت‌های دیگری مانند ذخیره ارزش، حفاظت از سرمایه در برابر تورم و واحد حساب را پیش بکشند.
مفاهیم ذخیره ارزش و تورم افسارگسیخته به روایت «طلای دیجیتالی» که در سال ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ بیش از هر زمانی بر سر زبان‌ها افتاد راه یافته و موجب توقف بازار صعودی فلزات شد. در چنین شرایطی تغییر جریان سرمایه از فلزات به بیت کوین موجب رشد بی‌سابقه بازار ارزهای دیجیتال شد.
طلا از گذشته‌های دور به دلیل منابع محدود آن بسیار مورد توجه بوده است. طلا قوی‌ترین نوع پول تا قبل از معرفی بیت کوین بود و به همین دلیل است که اصطلاح «استاندارد طلا» وجود دارد.
در مجموع تنها ۲۱ میلیون واحد بیت کوین وجود خواهد داشت و این باعث می‌شود بیت کوین بسیار کمیاب، حتی کمیاب‌تر از طلا، باشد. علاوه بر این، تصور می‌شود بیت کوین‌های زیاد برای همیشه از دست رفته، در پشت کلیدهای خصوصی فراموش شده قفل شده، یا احتمالاً زمانی در اختیار کسانی بوده که حالا از دنیا رفته‌اند. گفته می‌شود حتی خالق بیت کوین یعنی ساتوشی که بیش از ۱ میلیون بیت کوین در اختیار دارد نیز از بین رفته است.
بازار صعودی بیت کوین بار دیگر این بحث را مطرح کرده است که آیا بیت کوین فقط به این دلیل که قیمت آن اخیراً افزایش یافته است با تعریف «ذخیره ارزش» مطابقت دارد یا خیر.
با این حال، با توجه به سابقه اصلاح قیمت ۸۰ درصدی این رمز ارز به سختی می‌توان در حال حاضر با اطمینان گفت که بیت کوین یک ذخیره ارزش خوب است. اما این بدان معنا نیست که بیت کوین نمی‌تواند روزی به یک ذخیره ارزش تبدیل شود. اما در حال حاضر آن را نمی‌توان چیزی بیش از یک دارایی پر ریسک دانست.
در صفحه اصلی وب سایت ویکی‌پدیا در مورد موضوع «ذخیره ارزش» آمده است که «نقش رمز ارزها به عنوان ذخیره ارزش در حال حاضر محل بحث است.» سرویس درآمد داخلی ایالات متحده رمز ارزها را به عنوان واحد حساب، وسیله مبادله، و ذخیره ارزش تعریف می‌کند.
بیت کوین چگونه به ذخیره ارزش تبدیل می‌شود؟
بیت کوین در زمان طراحی شدن با در نظر گرفتن چندین ویژگی کلیدی فلز گران‌بهای طلا ایجاد شد. به دلیل این ویژگی‌ها است که این رمز ارز به طور فزاینده‌ای به عنوان ذخیره ارزش و راهی برای محافظت از ثروت در نظر گرفته می‌شود.
با این حال، در شرایط فعلی این رمز ارز آماده کامل برای تبدیل شدن به یک ذخیره ارزش را ندارد، اگرچه شباهت‌های زیادی با دارایی‌هایی که چنین ظرفیتی را دارند دارد و می‌تواند به بهترین ذخیره ارزش تبدیل شود.
تنها با گذشت زمان و زمانی که سرمایه‌گذاران بیشتری بیت کوین خریداری کرده و تکنولوژی ارزهای دیجیتال به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد و شبکه رمز ارزها از حالت یک دارایی پر ریسک خارج شود می‌توان انتظار داشت که بیت کوین به جایگاه خود به عنوان ذخیره ارزش دست یابد.
چرا بیت کوین یک ذخیره ارزش خوب است؟
کمیاب بودن
دلیل اصلی افزایش ارزش بیت کوین و مشارکت سرمایه‌گذاران در رشد قیمت آن به دلیل ماهیت تمام شونده و کمیابی آن است، چرا که در مجموع تنها ۲۱ میلیون واحد بیت کوین تولید خواهد شد.
نداشتن شکل فیزیکی
بر خلاف دارایی‌های ملموس مانند طلا و پول، رمز ارزها فاقد هر گونه رد فیزیکی هستند در نتیجه می‌توان آنها را به راحتی و به دور از تهدیدهای خارجی ذخیره و نگهداری کرد. این امر باعث می‌شود بیت کوین توسط دولت‌ها و نهادها غیر قابل سانسور باشد.
غیر متمرکز بودن
دلیل ارزشمند بودن پول فیات این است که دولت‌ها چنین می‌گویند و با زیرساخت‌های مالی، سیاست‌های پولی و حتی در صورت لزوم با توسط به توان نظامی از واحد پول خود حمایت می‌کنند. اما بیت کوین غیر متمرکز است و نیازی به واسطه شخص ثالث مانند بانک مرکزی یا دولت برای تسهیل یا تأیید تراکنش‌های خود ندارد.
قابل تقسیم بودن
تقسیم پذیری بحثی است که در استفاده از بیت کوین به عنوان واحد حساب نیز مطرح می‌شود، اما در این زمینه بیت قابلیت نقد شوندگی چیست؟ کوین دلار را به عنوان رقیب در برابر خودش می‌بینید. پی بردن همگانی به این قابلیت بیت کوین ممکن است سال‌ها طول بکشد اما در حال حاضر تقسیم پذیری آسان بیت کوین باعث شده تا این رمز ارز برای کسانی که می‌خواهند مبالغ کمی را روی آن سرمایهگذاری کنند جذابیت بیشتری نسبت به طلا داشته باشد.
نقد شوندگی
یکی از استدلال‌های سرمایه‌گذاران سازمانی بزرگ‌تر که قبلاً علیه ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین داشتند این بود که ارزش بازار آنها کوچکتر از آن است که نقدینگی مورد نیاز برای مشارکت بازیگران بزرگ‌تر را داشته باشد. اما بیت کوین در حال حاضر با ارزش بازار بیش از ۱ تریلیون دلار خیال سرمایه‌گذاران بزرگ را از نظر نقدینگی راحت کرده است.
چرا بیت کوین یک ذخیره ارزش بد است؟
نوسان
یکی از اولین دلایلی که باعث می‌شود بیت کوین ذخیره ارزش خوبی نباشد نوسان‌های شدید این دارایی است. پرایس اکشن (رفتار قیمت) بیت کوین به حرکت‌های شدید در هر دو جهت صعود و نزول شناخته شده است.
حرکت قیمت بیت کوین می‌تواند در یک چشم بر هم زدن ثروتی افسانه‌ای را برای سرمایه‌گذار به همراه داشته باشد، اما همچنین ممکن است با پایان یافتن چرخه صعودی بازار ۸۰ درصد یا بیشتر از تمام رشد این رمز ارز را از بین ببرد. هیچ ذخیره ارزش خوبی در عرض یک سال ۸۰ درصد ارزش خود را از دست نمی‌دهد.
نبود پشتیبانی نظارتی
فقدان کلی نهادهای نظارتی بر بیت کوین آن را به یک ذخیره ارزش پر ریسک تبدیل کرده است. برخی از کشورها مانند چین و هند گام‌هایی را برای ممنوع کردن بیت کوین و سایر رمز ارزها برداشته یا چنین تصمیمی برای آینده دارند.
در این صورت طبق قانون کاربران دیگر حق داشتن، معامله کردن، سرمایهگذاری کردن، ذخیره کردن، استخراج کردن یا هر فعالیت دیگر مربوط به رمز ارزها را نخواهند داشت. شاید این اقدام کشورها به طور کلی مفید باشد. سال‌ها پیش ایالات متحده نگهداری طلا به صورت خصوصی توسط افراد را ممنوع کرد و بعید نیست این اتفاق برای بیت کوین هم بیفتد.
روش‌های خطرناک ذخیره کردن
احتمالاً تا به حال داستان‌های زیادی در مورد از دست رفتن رمز رازهای سرمایه‌گذاران شنیده‌اید؛ برای مثال کاربران قدیمی که کلید خصوصی دسترسی به دارایی‌های خود را از دست داده‌اند، یا افرادی که پس اندازهای زندگیشان طعمه حمله هکرها شده است.
به تازگی واشنگتن پست داستانی در مورد یک کاربر منتشر کرد که ۱۷ بیت کوین خود را از طریق یک اپلیکیشن جعلی که از اپ استور روی گوشی موبایلش نصب کرده بود از دست داده بود.
حتی کیف پول‌های سخت افزاری نیز ممکن است در معرض خطراتی مانند از دست رفتن کوین‌ها برای همیشه قرار بگیرند؛ در یک داستان اخیر هکری توانست اطلاعات مربوط به دارندگان کیف پول سخت افزاری لجر را افشا کند و کاربران را در معرض خطر قرار داد.
نبود تقاضای همیشگی
درست مانند هر دارایی دیگر، قیمت بیت کوین در دوره‌هایی بسیار بیشتر و گاهی کمتر از ارزش ذاتی آن می‌شود. قبل از ورود بازار به فاز نزولی اخیر که در آن قیمت هر بیت کوین به زیر ۴۰۰۰ دلار رسید، قیمت این رمز ارز به شدت بالا رفته بود.
با این حال، تاریخ نشان داده است که قیمت بیت کوین به دلیل ماهیت پر ریسک آن ممکن است دوباره بیش از حد اوج بگیرد و به دنبال آن تا ۸۰ درصد یا بیشتر اصلاح شود.
غیر متمرکز بودن
غیر متمرکز بودن قبلاً به عنوان یکی از دلایل مناسب بودن بیت کوین به عنوان ذخیره ارزش ذکر شد، اما همین می‌تواند دلیل موجهی برای نامناسب بودن آن باشد. از آنجا که به جز اعتماد به شبکه هیچ نهادی از این شبکه پشتیبانی نمی‌کند، بسیاری از صاحب نظران به این نتیجه رسیده‌اند که فناوری ارزهای دیجیتال را به دلیل عدم وجود سود سهام، درآمد یا بازگشت سرمایه ثابت نمی‌توان به عنوان یک گروه از دارایی در نظر گرفت.
آیا باید بیت کوین خرید و هولد کرد؟
ذخیره ارزش قطعاً مستلزم ذخیره خود دارایی است. اما آیا این کار واقعاً بهترین راه برای بهره بردن حداکثری از بیت کوین است؟ نگهداری مقدار کمی بیت کوین در کیف پول ارزهای دیجیتال مشکلی ندارد، اما برای کسب سود حداکثری از این دارایی‌های معامله کردن آن در صرافی‌های ارزهای دیجیتال معتبر یا پلتفرم‌های معاملاتی پیشرفته بهترین راه است.
از آنجا که بیت کوین یک دارایی پر ریسک است که ممکن است ارزش آن در هر لحظه ۸۰ درصد دیگر ریزش پیدا کند، معامله کردن بیت کوین می‌تواند به سرمایه‌گذاران این امکان را بدهد تا علاوه بر کسب سود در بازارهای صعودی در زمان ریزش قیمت با انجام معاملات شورت هم سودهای قابل توجهی کسب کنند.
نتایج معاملات نشان داده است که این استراتژی سرمایهگذاری در کل سود بیشتری نسبت به هودل (نگهداری) کردن دارد. پیش بینی‌های قیمت بیت کوین حاکی از رسیدن قیمت هر کوین به صدها هزار دلار و حتی میلیون‌ها دلار هستند. اما آنچه تحلیلگران به سرمایه‌گذاران نمی‌گویند این است که چقدر طول می‌کشد تا قیمت بیت کوین به این اهداف برسد و اینکه مسیر رسیدن به این اهداف شامل چه فراز و نشیب‌هایی است.
کسانی که بیت کوین را در اوج قیمتی سال ۲۰۱۷ خریدند نمی‌دانستند که قیمت در انتهای یک رالی صعودی قرار دارد. آنهایی که شنیده بودند باید بیت کوینشان را هودل کنند شاهد ریزش قیمت از ۲۰۰۰۰ دلار تا ۳۰۰۰ دلار بودند. بیت کوین از ۳۰۰۰ دلار به ۱۳۰۰۰ دلار رسید و سپس به زیر ۴۰۰۰ دلار بازگشت.
در حال حاضر و در سه ماهه آخر سال ۲۰۲۱ قیمت هر کوین بیش از ۵۵۰۰۰ دلار بوده و روند آن همچنان صعودی به نظر می‌رسد. ممکن است بیت کوین روزی حالت ذخیره ارزش پیدا کند، اما از آنجا که اصلاح‌های قیمت ممکن است بسیار شدید باشد سرمایهگذاری روی این رمز ارز ممکن است بسیار خطرناک نیز باشد مگر اینکه سرمایه‌گذاران موقعیت‌های معاملاتی خود را به خوبی مدیریت کنند.
سخن آخر
ذخیره ارزش ویژگی‌های حیاتی برای یک دارایی از جمله ارزهای دیجیتال است. در نظر گرفتن ارزهای دیجیتال به عنوان ذخیره ارزش یکی از مهمترین محرک‌های پذیرش جهانی رمزارزها است و خواهد بود.
به نظر شما آیا بیت کوین گزینه مناسبی برای ذخیره ارزش است؟
راهنمای ابزار رایگان تریدینگ ویو (TradingView) به زبان ساده برای تحلیل تکنیکال
دیدگاه شما