هراس از دست دادن سرمایه

چرا از تنها ماندن می‌ترسیم؟

همه ما در کودکی از تنها ماندن ترس زیادی داشتیم و به اشکال مختلف از آن اجتناب می‌کردیم. اما برخی افراد بار سنگین این ترس را تا بزرگسالی با خود حمل می‌کنند و از تنها ماندن با خویشتن خویش ترس زیادی دارند. اگر پای صحبت این اشخاص بنشینیم، مشاهده می‌کنیم که به‌خاطر فرار از تنهایی، وقت خود را با دوستانی می‌گذرانند که از هم‌نشینی با آن‌ها هیچ لذتی نمی‌برند، یا از روی اجبار ساعت‌ها با تلفن صحبت می‌کنند تا مجبور نباشند با خود رو‌به‌رو شوند یا بلافاصله پس از وارد شدن به آپارتمان خود، تلویزیون یا رادیو را روشن می‌کنند تا سکوت فضا را پر کنند. حتی در برخی موارد مشاهده شده است که فرد فقط به‌خاطر ترس از تنهایی اقدام به ازدواج یا مادر شدن کرده است.

ترس از تنهایی یک اختلال روانشناختی است؟

برخی افراد چنین تصور می‌کنند که به‌خاطر اجتماعی بودن و نشاط زیادی که دارند، از احساس تنهایی گریزان هستند و حتی گاهی به این موضوع افتخار هم می‌کنند. اما همان‌طور که در قسمت قبل بیان شد، این ترس می‌تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار داده و حتی به اتخاذ تصمیمات غلط مانند یک ازدواج نا‌مناسب یا فرزند آوری در شرایط نا‌مساعد منجر شود. بنابراین، ترس از تنهایی می‌تواند یک اختلال روانشناختی باشد که نیاز به درمان دارد.

ترس از تنهایی یا اتوفوبیا (Autophobia) چیست؟

ترس از تنهایی یا تنهایی‌هراسی را اتوفوبیا (Autophobia) نیز می‌نامند که از دو کلمه یونانی autos به‌معنای «خود» و phobos یعنی «ترس» گرفته شده است و به ترس غیر‌طبیعی و مداوم از تنهایی گفته می‌شود.

مبتلایان به این ترس با وجود اینکه می‌دانند تنهایی، سلامت آن‌ها را تهدید نمی‌کند، اما اضطراب بی‌موردی را در رابطه با آن تجربه می‌کنند. این افراد ممکن است از اینکه به آن‌ها بی‌توجهی شود یا به آن‌ها عشق ورزیده نشود، نگران شوند یا ممکن است نگران مزاحمان، صداهای عجیب و غریب یا احتمال بروز یک مشکل پزشکی در زمان تنهایی باشند.

لازم به ذکر است که ترس از تنهایی را با نام‌های مونوفوبیا (Monophobia)، ایزولوفوبیا (Isolophobia) و ارموفوبیا (Eremophobia) نیز می‌خوانند.

علائم ترس از تنهایی کدامند؟

مبتلایان وقتی تنها می‌شوند، علائم اختلال اتوفوبیا را بروز می‌دهند. علائم این اختلال شامل موارد زیر است:

• به‌شکل وسواس گونه‌ای نگران تنها ماندن هستند.
• از اینکه چه اتفاقی می‌افتد در حالی‌که تنها هستند، هراس شدیدی دارند.
• هنگام تنها بودن احساس جدا شدن از بدن خود را دارند.
• بروز لرزش، تعریق، درد قفسه سینه، سرگیجه، تپش قلب، فشار خون بالا و حالت تهوع به هنگام تنها بودن یا در شرایطی که می‌دانند به زودی تنها می‌شوند.
• احساس ترس شدید هنگام تنها بودن یا در شرایطی که می‌دانند به‌زودی تنها می‌شوند.
• تمایل بیش از حد برای فرار در مواقعی که تنها هستند.
• اضطراب از اینکه ممکن است تنها شوند.

پزشک خوب به شما کمک میکند بهترین روانشناسان را در کوتاه‌ترین زمان و در نزدیکی محل زندگی خود پیدا کنید

علل ترس از تنهایی چیست؟

به‌طور کلی علت بروز ترس از تنهایی دقیقاً مشخص نیست. اما ترس از تنها ماندن انواع مختلفی دارد که هر یک از انواع آن، دلایل روانشناختی خاص خود را دارند. برای نمونه، ترس از تنها بودن در مکان‌های شلوغ ممکن است با شرایطی مانند هراس اجتماعی و یا آگروفوبیا مرتبط باشد. آگروفوبیا اعتماد به نفس فرد را تضعیف کرده و سبب می‌شود که نتواند کاری را به‌تنهایی انجام دهد و بدین ترتیب به ترس از تنها ماندن منجر می‌شود.

ممکن است چالش تنها ماندن با خود، ناشی از خاطرات تروماتیک (آسیب‌زای روحی) از موقعیت‌های خطرناک در گذشته یا احساس عدم کفایت در برابر شرایط اورژانسی باشد. این مهم‌ترین دلیلی است که سبب می‌شود فرد از تنها ماندن در منزل خود هراس داشته باشد.

ممکن است دلایل قانونی در پشت احساس ترس وجود داشته باشند. برای مثال اگر کسی در محله‌ای زندگی کند که میزان جرم و جنایت در آن بالا است، ترس ناشی از وقوع جرم در ذهن او شکل می‌گیرد و سبب می‌شود که فرد فراتر از حد معقول به اقدامات احتیاطی و ایمنی در مواقع تنهایی بپردازد.

نحوه تشخیص اختلال ترس از تنهایی

برای تشخیص اتوفوبیا، روانشناس درباره رفتار و احساسات فرد سؤال خواهد کرد تا بتواند وضعیت روحی و روانی او را ارزیابی کند و وجود هرگونه مشکل روانشناختی را مشخص نماید. معمولاً اگر میزان اضطرابی که فوبیای تنها ماندن در فرد ایجاد می‌کند، به اندازه‌ای باشد که در فعالیت‌های روزانه او اختلال ایجاد کند، وجود بیماری اتوفوبیا در فرد محرز می‌شود.

راهکارهای رفع ترس از تنهایی

برای کاهش ترس از تنهایی راهکار‌هایی وجود دارند که برخی اوقات خود افرادی که از این مشکل رنج می‌برند نیز ناخودآگاه انجام می‌دهند.

اگر شما از وقوع سرقت یا ورود افراد غریبه به محل سکونت خود ترس دارید، لازم است که موارد امنیتی که اطمینان خاطر شما را فراهم می‌کنند، رعایت کنید. چرا‌که ترس شما در واقع علامت هشداری است که به شما می‌گوید که محیط خود را امن سازید.

در مرحله بعدی لازم است که روی توانایی خود‌تنظیمی خود کار کنید. بسیاری از افرادی که از تنهایی هراس دارند، گزارش کرده‌اند که تمرینات آرامش‌بخش، سطح اضطراب آن‌ها را پایین آورده و حتی می‌تواند از حمله هراس جلوگیری کند. تنفس هدفمند، مدیتیشن و آروماتراپی بهترین تکنیک‌های ایجاد آرامش هستند و در هر مکانی هم قابل استفاده می‌باشند.

البته چنین راهکار‌هایی به‌عنوان درمان ترس از تنهایی تلقی نمی‌شوند و برای رفع هراس از تنهایی لازم است که فرد به روانشناس یا روانپزشک مراجعه نماید.

ترس از تنهایی چگونه درمان می‌شود؟

روان‌درمانگران معمولاً از سه روش ذیل برای درمان ترس از تنهایی استفاده می‌کنند:

رفتاردرمانی شناختی (CBT)

این نوع درمان به افراد روش‌های عملی مقابله با اضطراب را در طی مدتی که تنها هستند، آموزش می‌دهد. طبق آمار انستیتوی ملی بهداشت روانی، حدود ۷۵ درصد از افراد مبتلا به انواع فوبیا‌های خاص می‌توانند با استفاده از CBT بر مشکل خود غلبه کنند.

مواجهه‌درمانی

بر اساس تحقیقات انجام‌شده در دانشگاه اکسستر انگلستان، مواجهه‌درمانی به شکستن چرخه اجتناب در افرادی که فوبیای خاصی دارند و از روبرو شدن با آن گریزان هستند، کمک می‌کند. در اتوفوبیا، ترس از تنها ماندن باعث می‌شود که افراد از وقت‌گذرانی با خود اجتناب کنند. هر موقع این افراد از تنهایی اجتناب می‌کنند، فکر اینکه مجبور باشند در آینده به‌تنهایی وقت خود را صرف کنند، اضطراب بیشتری را نسبت به گذشته در آن‌ها ایجاد می‌کند. با قرار گرفتن مکرر فرد در معرض فوبیای خود البته به‌صورت كنترل‌شده، اين چرخه اجتناب قطع می‌شود و تحمل آن‌ها نسبت به گذراندن وقت در تنهايي افزايش مي‌یابد.

دارو‌درمانی

در اغلب موارد، روان‌درمانی به‌تنهایی در درمان اتوفوبیا موفق است. اما گاهی اوقات دارو‌هایی برای کاهش علائم فرد تجویز می‌شوند تا به سیر درمان فرد از طریق روان‌درمانی کمک کنند. متخصص روان ممکن است در ابتدای درمان این داروها را تجویز کند یا به شما دستور دهد که از آن‌ها در موقعیت‌های خاص یا به‌صورت کوتاه‌مدت استفاده کنید.

برخی از داروهای متداول برای مبتلایان به اتوفوبیا عبارتند از:

مسدود‌کننده‌های بتا: این داروها تحریک ناشی از آزاد شدن آدرنالین در بدن را از بین می‌برند. آدرنالین یک ماده شیمیایی است که در صورت اضطراب در بدن فرد آزاد می‌شود.

آرام‌بخش‌ها: آرام‌بخش‌های بنزودیازپین می‌توانند با کم کردن مقدار اضطرابی که احساس می‌کنید، به آرام کردن شما کمک کنند. این دارو‌ها باید با احتیاط مصرف شوند، زیرا می‌توانند اعتیاد‌آور باشند. این امر به‌ویژه برای افرادی که سابقه وابستگی به مواد مخدر یا الکل را دارند، صادق می‌باشد.

و اما خبر خوب!

برخلاف اغلب اختلالات روانشناختی که درمان قطعی نداشته یا درمان آن‌ها به‌سختی انجام می‌شود، اختلالات فوبیا از جمله اتوفوبیا در صورت مراجعه به روانشناس به راحتی درمان می‌شوند. علاوه بر این، برخی اوقات اتوفوبیا به ترس‌های دیگر وابسته است و روان‌درمانگر شما می‌تواند یک برنامه درمانی اختصاصی که تمامی فوبیاهای شما را برطرف کند، برای شما در نظر بگیرد. تنها شرط آن این است که فرد به‌صورت منظم در جلسات مشاوره حضور پیدا کند.

نویسنده: میترا سیفان – روانشناس

خوانندگان محترم چنانچه سوالی در زمینه انواع فوبیا، هراس و هراس از دست دادن سرمایه ترس دارید در قسمت نظرات مطرح کنید تا در اسرع وقت پاسخگو باشیم.

در ادامه بهترین متخصصان رواندرمانی فردی را در سراسر کشور معرفی خواهیم کرد، شما با مراجعه به پروفایل متخصص مربوطه می‌توانید وقت خود را به صورت “آنلاین” رزرو کنید.

پزشک خوب، سامانه آنلاین رزرو اینترنتی نوبت از روانشناسان و روانپزشکان و سایر تخصص های حوزه سلامت است که به شما کمک می‌کند بهترین متخصصان را در کوتاه ترین زمان و در نزدیکی محل زندگی خود پیدا کرده و وقت خود را به صورت “آنلاین” رزرو نمایید.

چگونه به کودکان خود کمک کنیم تا بر ترس های خود غلبه کنند؟

ترس نیز مانند سایر احساسات در برابر محرک های خاصی در افراد ایجاد می شود. در واقع ترس زمانی که یک خطر درونی و یا بیرونی فرد را تهدید می کند فعال می شود و به فرد کمک می کند تا برای حفاظت از خود اقدامات لازم را انجام دهد.

تمامی افراد این احساس را تجربه کرده اند در واقع انسان ها با احساس ترس به دنیا می ایند اما روش کنترل و استفاده از آن مهارتی است که باید فراگرفته شود.

ترس در سنین مخلف علل مختلفی دارد و اغلب جزئی از فرآیند تکامل محسوب می شود. اما اگر به صورت شدید و غیر قابل کنترل باشد باید برای کنترل آن راهکارهایی را در نظر گرفت.

فراگرفتن راهکارهای مقابله با ترس از کودکی و توسط مراقب و پرستار کودک به او آموزش داده می شود.

در دوران نوزادی و تا قبل از دوسالگی عموما ترس کودکان شامل ترس از صدای بلند، افراد غریبه، اشیا خیلی بزرگ و جدایی است.

ترس دوران قبل از ۷ سالگی شامل ترس از حیواناتی مانند سگ، صداهای بلند هیولا و ارواح است. در این سالها کودکان قادر به تمیز دادن واقعیت از تخیلات نیستند به همین دلیل ترس های مربوط به این سنین اغلب بر اساس تخیلات کودک است.

کودکان پس از ۷ سالگی از حیواناتی مانند مار و عنکبوت و یا بلایای طبیعی و همچنین مرگ و آسیب ها و تنها ماندن موضوعاتی هستند که باعث ترس و اضطراب کودکان می شود. با ورود به فضای مدرسه کودکان ترس از حضور در جمع، ترس از ترک کردن والدین و شکست خوردن را نیز تجربه می کنند.

با وجود عوامل مختلفی که در سنین مختلف برای کودکان باعث احساس ترس می شوند، مراقبین و پرستار کودک باید متناسب با سن کودک به او مهارت های مقابله با احساس ترس را بیاموزند.

برخی از راه کارهای مقابله با احساس ترس عبارتند از:

خود کنترلی، مهارتی است پنهان که به فرد توانایی مدیریت و پردازش احساسات و رفتار به شیوه سالم می دهد. خود کنترلی در بزرگسالان به سادگی منجر به کنترل احساس می شود. اما در کودکان نیاز به زمان و تمرین دارد زیرا کودکان خیالات خود را کاملا واقعی می دانند.

چگونه متوجه شویم که ترس های کودکمان عادی است و یا یک اختلال محسوب می شود؟

اگر کودک نتواند با همکاری اطرافیان و مراقبین خود بر ترس هایش غلبه کند و ترس های او باعث مانع از انجام امور روزانه کودک شود والدین و پرستار کودک باید برای ارزیابی کودک زیر نظر متخصصین روانپزشک اقدام کنند. درصورتی که هریک از نشانه های زیر را در کودک مشاهده کردید این مساله را با روانپزشک در میان بگذارید:

• اگر احساس ترس کودک بسیار شدید باشد و یا متناسب با سن کودک نباشد
• اگر باعث اضطراب شدید و تنش در کودک شود
• اگر باعث ایجاد نشانه هایی مانند افزایش ضربان قلب، درد قفسه سینه و سرددرد در کودک شود.

چگونه به کودک در مورد غلبه بر ترس کمک کنیم؟

کمک به کودک به معنای رها کردن کودک نیست بلکه مراقبین باید با حمایت های خود کودک را برای شرایط مختلف اماده کنند و چهارچوب ذهنی کودک را شکل دهند.

راه کارهای آموزش غلبه بر ترس در کودک عبارتند از:

کنترل احساسات مراقب و والدین

محققان معتقدند که برخی از ترس ها جزئی از روند طبیعی رشد هستند و والدین در این موقعیت ها می توانند با فرصت طلبی، مهارت های لازم را به کودک بیاموزند. اما برای این کار باید در ابتدا بتوانند احساسات خود را کنترل و بر شرایط تسلط پیدا کنند.

از سوی دیگر زمانی که مراقب و پرستار، کودک را دچار استرس می بینند طبیعی است که بخواهند شرایط را برای او مناسب کنند، اما باید به این نکته توجه کرد اگر کودکان همیشه از این موضوع مطمئن باشند که دیگران شرایط را برای انها بهبود می دهند، نمی توانند مهارت های لازم را یاد بگیرند. به همین دلیل مراقبین کودک باید با نظارت و حمایت خود به کودک مهارت های لازم را آموزش دهند.

صحبت کردن با کودک

در مورد هر چیزی که باعث ایجاد ترس در کودک شده است با او صحبت کنید گاهی کودکان نمی توانند کلمات مناسبی را برای بیان علت ترس خود بیان کنند. با سوالات جزئی به علت دقیق ترس کودک پی ببرید: به عنوان مثال آیا از سگ ترسیدی؟ آیا او به تو آسیب زد؟ آیا از صدای پارس سگ ترسیدی؟ و.

ترس های کودک را جدی بگیرید

زمانی که یک موضوع باعث ترس کودک شده است از دید خود به عنوان یک بزرگسال به مساله نگاه نکنید و به کودک نگویید که این موضوع ترسناک نیست. بلکه کاملا کودک را درک کنید و در مورد ترس او به او حق بدهید. به اوکمک کنید احساس شجاعت کند و به تدریج بتواند به تنهایی ترس خود را کنترل کنند.

برنامه ریزی کنید

برای تطبیق دادن کودک با عوامل ترس کم کم او را آماده کنید و به تدریج او را با ترس تنها بگذارید. به عنوان مثال اگر کودک در هنگام خواب از تاریکی می ترسد برای او برنامه ای در نظر بگیرید که فقط تا آخر هفته کنار او می خوابید و طی این چند روز در مورد این موضوع با او صحبت کنید و اقدامات لازم را در این زمینه مانند اماده کردن کودک، خواندن کتاب، خاموش کردن چراغ ها و سپس تنها گذاشتن کودک انجام دهید.

صبور باشید و کودک را تشویق کنید

ایجاد تغییر به زمان نیاز دارد. ترس احساس بسیار قوی است که برای مقابله با آن باید زمان زیادی صرف کرد. مراقبین کودک می توانند با تشویق کودک و یادآوری نقاط قوت کودک حس اعتماد به نفس و شجاعت او را تقویت کنند.

در کودکان مراقب و پرستار کودک نقش ویژه ای در کنترل احساسات کودک و استفاده از این احساسات در جهت اموزش دادن مهارت های مقابله با ترس ایفا می کنند. مرکز پرستاری در منزل زندگی برتر با تیم مراقب و پرستار کودک و همچنین روانشناسان خود با حضور در منزل و ارزیابی شرایط کودک با استفاده از تکنیک های روز به کودک و خانواده در این زمینه کمک می کنند. روانشناس، پرستار بیمار و پرستار سالمند نیز از دیگر افرادی هستند که با خدمات خود مهارت مقابله با ترس را در گروه های سنی سالمند آموزش می دهند.

شاخص ترس و طمع رمزارزها نشان می دهد که همچنان ترس بر احساسات بازار حاکم است.

سودپلاس » اخبار » اخبار ارز دیجیتال » شاخص ترس و طمع رمزارزها نشان می دهد که همچنان ترس بر احساسات بازار حاکم است.

سه شنبه, ۲۲ شهریور ۱۴۰۱

Tuesday, 13 September 2022

صرافی‌های ارزدیجیتال

مقالات داغ

دانشنامه

شاخص ترس و طمع رمزارزها نشان می دهد که همچنان ترس بر احساسات بازار حاکم است.

با اینکه حجم بازار هراس از دست دادن سرمایه رمزارزها به بالای محدوده 1 تریلیون دلاری بازگشته است، اما قیمت ها پس از آخرین رالی دوباره شروع به کاهش کردند. آخرین بار پس از سقوط بلاکچین Terra، حجم بازار رمزارزها میزان زیادی از ارزش خود را از دست داد و ترس شدیدی این جامعه را در ماه ژوئن (خرداد) فرا گرفت. شاخص ترس و طمع رمزارزها (CFGI) که توسط وبسایت alternative.me ارائه می شود، در آن زمان به شدت کاهش یافت و در 31 می (10 خرداد)، این شاخص به عدد 16 از 100 رسیده بود که نشان دهنده “ترس شدید” بوده است.

درحال حاضر، شاخص ترس و طمع عدد 33 را نشان می دهد که این عدد بیانگر وجود احساس ترس درمیان سرمایه گذاران و معامله گران بازار رمزارزها است.

این پلتفرم هر روز امتیاز رتبه بندی “احساسات و هیجان را از منابع مختلف تجزیه و تحلیل می کند و آنها را به یک عدد ساده تبدیل می کند.” در واقع نشان می دهد که مقدار 0 به معنای “ترس شدید” است و مقدار 100 نشان دهنده “طمع افراطی” است. این وبسایت می افزاید:

« در بازار رمزارزها رفتارها بسیار احساسی هستند. وقتی بازار در حال رشد است مردم حریص تر می شوند که نتیجه آن FOMO (ترس از دست دادن) است. همچنین، مردم اغلب رمزارزهای خود را در واکنش غیرمنطقی و با دیدن نمودار قرمز می‌ فروشند. به وسیله اطلاعات این نمودار، دو نوع نتیجه گیری می توان انجام داد: 1) ترس شدید که می‌ تواند نشانه‌ ای از نگرانی بیش از حد سرمایه‌گذاران بوده و این می تواند یک فرصت خرید باشد. 2) وقتی سرمایه گذاران بیش از حد حریص می شوند، به این معنی است که بازار در آستانه اصلاح است.

برجام؛ دلیل اصلی ریزش بورس

از بلاتکلیفی بازار بورس مانند دیگر بازارها مدت‌هاست که می‌گذرد و این بار با شروع دور جدید مذاکرات برجامی ظاهراً این بازار تأثیرپذیری بیشتری از این شرایط داشته است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، این روزها شرایط بازار بورس ناخوش‌تر از همیشه در حال از دست دادن کانال‌های صعودی است. موضوعی که سهامداران را با ترس از تکرار تجربه سال ۹۹ به فروش سهام سوق داده است. واقعیت آن است که فضای مبهم مذاکرات از یک‌سو نویدبخش بازگشت برجام است و از سوی دیگر از شرایطی دیگر سخن می‌گوید. در این میان بازارهایی قرارگرفته‌اند که برای هر تغییر و تحولی در انتظار خبری از این مذاکرات هستند.

برخی از احتمال قوی برای احیای برجام خبر می‌دهند و عده‌ای هم عدم تحقق مذاکرات را پیش‌بینی می‌کنند و چون بازگشت و یا عدم بازگشت برجام تأثیری مستقیم بر نرخ دلار می‌گذارد، با فرض انجام آن تمامی بازارهای موازی سرمایه‌گذاری، با اجرای برجام با اصلاحات قیمتی روبرو خواهند شد. در این شرایط فعالان بازار بورس تصور می‌کنند که با تحقق مذاکرات و افت نرخ دلار با ضرری هنگفت روبرو خواهند شد در حالی که کارشناسان بورس حصول این توافق را چندان مضر برای بازار سرمایه نمی‌دانند؛ زیرا در صورت گشایش سیاسی در مذاکرات برجام، میزان تولید و فروش شرکت‌ها به تدریج با تغییراتی روبرو خواهد بود و هزینه تولید هر واحد کالای ساخته شده و هزینه صادرات و نقل و انتقال پول کاهش خواهد یافت که برای بازار بورس پیامدی مثبت در پی خواهد داشت.

از دیدگاه عده‌ای نیز بیشتر از نقش دلار، سهم تصمیمات اقتصادی دولت در شرایط این بازار مؤثر است. با این حال با توجه به اخبار مختلفی که از مذاکرات وین منتشر می‌شود برخی معتقدند احتمالاً تا پایان امسال خبری از نتیجه‌گیری مذاکرات برجامی نباشد و بازارها همچنان شرایط نوسانی خود را به‌پیش برند.

ترس سهامداران از برجام

حال موضوع قابل تأمل آن است که آیا به راستی دستیابی به توافق هسته‌ای و احیای برجام بازار سرمایه را با شرایط نامطلوبی روبرو خواهد کرد؟ ابهامی که بسیار مطرح می‌شود وعده‌ای را دچار تردید برای حفظ سرمایه خود در این بازار کرده است.

گاهی واهمه‌ها آن‌قدر نسبت به تأثیر نرخ دلار بر بورس افزایش پیدا می‌کند که در نهایت رشد یا کاهش انتظارات تورمی بیش از آنچه در واقعیت ممکن است صورت پذیرد، اتفاق می‌افتد. دقیقاً به همین دلیل است که در روزهای گذشته خبر احتمال از سرگیری مذاکرات هسته‌ای برای احیای برجام بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته و بازار سهام تا این حد با ترس از دست دادن ارزش ریالی دارایی‌ها مواجه شده است.

پاسخ کارشناسان آن است که امکان آسیب به بازار سرمایه در کوتاه‌مدت محتمل است. اما با وجود کاهش انتظارات تورمی که در نهایت به افت قیمت ارز می‌انجامد، منافع برداشته شدن تحریم‌ها برای شرکت‌ها تا حدی هست که بتوان به سودآوری بیشتر بنگاه‌های بورسی خوش‌بین بود. این خوش‌بینی از آنجا نشأت می‌گیرد که کاهش هزینه تبادلات مالی، افزایش بازارهای صادراتی، تسهیل شرایط ورود و کاهش قیمت تمام شده قطعات و مواد اولیه مورد نیاز تولید گشایش‌هایی خواهد بود که با احیای برجام ایجاد می‌شود و می‌تواند بر درآمد شرکت‌ها بیافزاید. مضاف بر اینکه هموار شدن راه برای ورود فنّاوری به کشور و پیش بردن طرح‌های توسعه‌ای نیز به نفع شرکت‌های بورسی و سهامداران خواهد بود.

هر خبری جهت بازار بورس را تغییر می‌دهد

محمدرضا شهنام‌پور، کارشناس اقتصادی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به تأثیرپذیری بورس از هر خبر مثبت و منفی در اقتصاد اظهار می‌کند: بورس آئینه سیستم مالی کشور است. حال با وجود اتفاقات نه چندان خوشایند کشور مانند مباحثی چون استیضاح وزیران و درخواست استعفای برخی از این مسئولان مشخص است که از لحاظ اقتصادی در شرایط خوبی قرار نداریم و قطعاً این گونه موارد بازار بورس را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد. ضمن آنکه مذاکرات برجامی در حال انجام است که با نتیجه نامشخصی روبروست و فعلاً بازارها را از لحاظ تورمی هراس از دست دادن سرمایه به جهت عکس می‌کشاند.

وی در رابطه با تأثیر این مذاکرات بر بازار بورس می‌گوید: در صورت تحقق، مهم آن است که چه امتیازی گرفته‌ایم و چه امتیازی داده‌ایم و بر اساس چنین مواردی مسیر بازارها تعیین می‌شود.

این کارشناس با اشاره دوباره به شرایط ناخوش بازار بورس تصریح می‌کند: با وجود وضعیت کنونی پیش‌بینی خوبی برای این بازار تا پایان سال نمی‌توان داشت اما برای سال آینده پس از برگزاری مجامع شرکت‌ها احتمال رشد این بازار و رونق خریدوفروش‌ها وجود دارد.

شهنام پور در پایان یاد آور می‌شود: جدا از مباحث دلار و مذاکرات، مهم‌ترین موضوعی که بورس را تعادل خواهد بخشید اتخاذ سیاست محکم دولتمردان برای حمایت از این بازار است، هرچند در حد شعار هم اظهاراتی در این باره ارائه شده است.

بورس وابسته به عوامل مختلفی است

همچنین شهرام معینی، عضو هیئت علمی اقتصاد دانشگاه اصفهان در گفت‌وگو با ایمنا با اشاره به عوامل تأثیرگذار بر بازار بورس اظهار می‌کند: یکی از این عوامل، نرخ ارز است و تا زمانی که نتوان قیمت ارز را پیش‌بینی نمود، قطعاً چشم انداز بازار بورس هم مشخص نخواهد بود.

وی یادآور می‌شود: اما نکته‌ای که باید مدنظر سهامداران باشد آن است که شرکت‌های بزرگی در بورس فعال هستند که در زمان فعالیت‌های صادراتی و همچنین فروش داخلی محصولات خود، تحت تأثیر ارز نیمایی قرار دارند. بنابراین تغییرات نرخ ارز در بازار آزاد، تأثیری در شرایط قیمتی این شرکت‌ها ندارد.

به گفته این اقتصاددان بر این اساس نمی‌توان انتظار داشت که به علت افزایش نرخ ارز آزاد، شاخص‌ها در بازار بورس هم‌افزایشی شود و یا با کاهش نرخ ارز، شاخص‌ها کاهشی گردد. زیرا بزرگ‌ترین این شرکت‌ها تحت تأثیر ارز نیمایی هستند که ارزی کنترل شده و در اختیار دولت است.

معینی می‌افزاید: در این حال یکی دیگر از عوامل تأثیرگذار در بازار بورس، وضعیت درآمدی شرکت‌های بورسی است که البته درآمد آن‌ها نیز وابسته به نرخ ارز نیمایی است. مورد دیگر، نرخ بهره بدون ریسک است که افزایش این نرخ بهره تضعیف‌کننده رشد قیمت‌ها در بازار بورس است.

سهامداران ترس از ضرر دارند

رضا شایان، کارشناس بازار سرمایه نیز در گفت‌وگو با ایمنا اظهار می‌کند: با شروع دور هشتم مذاکرات و طرح مباحثی مبنی بر موفقیت آن، روزهای قرمز بازار بورس شدت زیادی گرفت و بر این اساس سهامداران هم با ترس از متضرر شدن، اقدام به فروش سهام خود کرده‌اند.

به گفته وی چنین به نظر می‌آید که احیای برجام به معنای افت بورس است زیرا دلار کاهشی می‌شود در صورتی که تصور نادرستی است. شاید در زمان کوتاهی همه بازارها با التهابی اندک روبرو شوند ولی مهم نتایج بلندمدت این اتفاق است که برای همه بازارها مثبت خواهد بود.

این کارشناس توضیح می‌دهد: در شرایط تحریم صادرات به سختی انجام می‌گیرد در حالی که با رفع تحریم‌ها شرکت‌های بورسی با صادرات بیشتر از درآمدزایی بالاتری هم برخوردار خواهند بود که در نهایت به سود سهامداران است. ضمن آنکه مهم‌ترین دستاورد برجام، ثبات اقتصادی و بهبود فعالیت‌های اقتصادی است که این موارد هم بر بازار بورس تأثیرات مثبتی دارد.

شایان می‌گوید: بهره‌مندی از فنّاوری‌های روز، ورود سرمایه‌گذاران خارجی و افزایش سرمایه نیز از دیگر مزایای تحقق برجام برای شرکت‌های بورسی است. به این ترتیب نباید ابهامی نسبت به پیامد مثبت انجام مذاکرات بر بازار بورس داشت.

سندروم FOMO – ترس از دست دادن فرصت ها در سرمایه گذاری

عبارت FOMO یا سندروم فومو که در انگلیسی مخفف عبارت Fear Of Missing Out است، به معنای ترس از دست رفتن (فرصت ها) است.

سندروم فومو چیست؟

سندروم فومو یا FOMO در واقع یک وضعیت روانی است که ناشی از ترس فرد از دست دادن فرصت هایی است که در بازار وجود دارد. در این وضعیت ممکن است سرمایه گذار فکر کند که بقیه در حال بردن سودهای بسیار هستند و وی از قافله جا مانده است. FOMO منشا برخی از تصمیمات مهم ما در زندگی می تواند باشد.

در حالیکه در فرآیند سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال، بورس، بازارهای مالی و … تعقل و دوری از هیجانات یکی از اصول سرمایه گذاری به شمار می رود، ترس از دست دادن ممکن است منجر به اتخاذ تصمیمات غیر منطقی در فرد شود. ترس و طمع (Fear and Greed) یکی از فرآیندهای احساسی رایج در سرمایه گذاران است که ممکن است منجر به خطاهای سرمایه گذاری در ایشان شود. اگر از شاخص ترس و طمع (FGI) چیزی نمی دانید، حتما این مطلب را مطالعه کنید تا متوجه شوید چطور باید یک سرمایه گذار بر این احساسات در فرآیند سرمایه گذاری فائق شود و چطور این فرآیند احساسی باعث شد تا بیت کوین در سال 2017 رشد و نزولی بی سابقه را تجربه کند که طی آن عده بسیار زیادی از افراد ضررهای بزرگی را تجربه کردند.

سندروم فومو از نگاه روانشناسی

از دیدگاه روانشناسی فومو یک اضطراب اجتماعی است که به واسطه ميل شديد به آگاه بودن از آنچه ديگران درحال انجام آن هستند، آشكار مي‌شود. با اين‌همه عده‌ای فومو را ترس از پشيمانی توصيف مي‌كنند، ترسی كه منجر به نگرانی شديد نسبت به از دست دادن فرصتي برای تعاملات اجتماعی، يك تجربه بی نظير، يك سرمايه‌گذاری پرمنفعت و يا ديگر رويداد‌های خوشايند خواهد شد. به بياني ديگر، فومو ترس ناشي از تصميم‌گيری نادرست درباره گذران زمان در انسان است.

از دیدگاه نیازهای روانی، فومو (FOMO) در پایین بودن میزان برآورده‌‌سازی نیاز‌های روانی ریشه دارد. نظریه خود‌مختاری مدعی می‌شود مرتبط بودن یا متصل بودن با دیگران یك نیاز روانی حیاتی است كه بر سلامت روانی افراد تاثیرگذار است. فومو را از دیدگاه این نظریه می‌توان حالت خود‌نظارتی (Self-Monitoring) توصیف كرد كه در اثر كمبود طولانی‌مدت یا موقعیتی عدم برآورده‌سازی نیاز‌های روانی ایجاد می‌شود. اندرو پریبیلسكی در تحقیقی دریافت كه وضعیت فومو در میان افرادی كه نیازهای برآورده نشده روانی از قبیل نیاز به دوست داشته‌شدن یا نیاز به محترم شمرده‌شدن دارند، رواج بیشتری دارد.
با توسعه بیشتر تكنولوژی، تجربیات اجتماعی و ارتباطاتی انسان‌ها از حالت رو در رو به آنلاین تغییر موقعیت داده‌است. از یك سو، تكنولوژی‌های مدرن از قبیل گوشی های هوشمند و شبكه‌های اجتماعی از قبیل فیس بوك و توئیتر فرصتی بی سابقه و كم‌هزینه را برای تعاملات اجتماعی انسان‌ها فراهم آورده‌است و از سویی دیگر ارتباطات با واسطه نیاز و وابستگی افراد به اینترنت را بیش از پیش ساخته‌است. وابستگی روانی به آنلاین بودن در زمان آفلاین بودن می‌تواند در فرد اضطرابی شدید ایجاد كند و منجر به ترس از دست دادن یا گم شدن یا فراموش شدن و یا حتی استفاده بیش از اندازه از اینترنت یا به عبارتی دیگر اعتیاد به اینترنت شود. در نتیجه فومو به عنوان اختلالی شناخته می‌شود كه بر سلامت روانی افراد تاثیر منفی به جا می‌گذراد زیرا می‌تواند احساس منفی و حس افسردگی را در آنها تشدید كند.
به این شكل،‌ می‌توان فومو را دلهره‌ای شدید به خاطر در ارتباط نبودن با رویداد‌های اجتماعی،‌ تجربیات و تعاملات دانست،‌ درحالی كه افراد مبتلا به این اختلال شاید خود ندانند كه درحال از دست دادن چه‌چیز هستند،‌ اما همچنان نگرانند كه شاید دیگران درحال سپری كردن اوقات خوشتری باشند یا در آن لحظه تجربه‌ای خوشایند‌تر را پشت سر بگذارند. فومو ممكن است در اثر غیبت یك فرد از فعالیت‌های اجتماعی متنوعی مانند برنامه‌های تلویزیونی،‌ مكالمه‌ها، مراسم ازدواج، مهمانی، و یا حتی حضور در یك رستوران مشهور در شهر ایجاد شود.
این اختلال ممكن است تنها در سطح روانی باشد، و یا نمود‌های رفتاری و جسمانی متعدد داشته‌باشد. براساس پژوهشی كه در آمریكا و بریتانیا انجام شده‌است،‌ اكثریت افراد 18 تا 34 ساله اعتراف كرده‌اند از ترس از دست دادن یك اتفاق یا رویداد مهم با درگیر شدن در هر موضوعی موافقت می‌كنند و تنها نیمی از شركت‌كنندگان به خود زحمت تعمق درباره موضوعات پیشنهادی را می‌دهند. فومو همچنین مشوقی برای استفاده بیش از اندازه از رسانه‌های اجتماعی است، رویدادی كه می‌تواند باعث مختل ساختن فرایند فراگیری در كلاس‌ها و یا حتی به هم زدن تمركز افراد حین رانندگی شود. علاوه بر این، رفتارهای ناسالم دیجیتال،‌ از قبیل كنترل كردن مداوم ایمیل یا مطالب جدید شبكه‌های اجتماعی به حضور ناكافی و ناكارآمد افراد در تعاملات اجتماعی منجر شود كه در لحظه در جریان هستند.
در كنار عوارضی كه این اختلال در ارتباطات اجتماعی افراد در جهان حقیقی ایجاد می‌كند، فومو در عین حال می‌تواند بر شكل‌گیری اهداف بلند‌مدت و خودشناسی افراد نیز تاثیر منفی داشته‌باشد. در حدود نیمی از افراد مبتلا به این بیماری، آنها اعتراف كرده‌اند زندگی‌شان تحت‌الشعاع حجم اطلاعاتی قرار گرفته‌اند كه به آنها امكان به روز بودن و از دست ندادن جدید‌ترین رویداد‌ها را می‌دهد.
از دیگر عوارض این اختلال می‌توان به ایجاد حس نارضایتی شدید نسبت به تجربیات زندگی و حس كمبود،‌ ایجاد تجربیات اجتماعی و احساسی منفی به واسطه استفاده بیش از حد از شبكه‌های اجتماعی، و نارضایت عمومی نسبت به زندگی و اثر منفی بر حالت روحی افراد اشاره كرد.

تاثیرات شناختی سندروم فومو

در زمینه تاثیرات شناختی این اختلال، می‌توان یه این نكته اشاره كرد كه فومو می‌تواند هر نوع مزاحمت یا مداخله‌ای را در ذهن فرد به شكل نوعی ارتباط نمایش دهد. افراد در این شرایط به شكلی وسواس‌گونه به دنبال برقراری ارتباطات جالب‌تر و بهتر بادیگران هستند، بدون اینكه متوجه شوند این تجربیات لزوما بهتر نیستند، تنها متفاوتند. همچنین اهمیت تعاملات اجتماعی و حفظ روال مطلع بودن از رویداد‌های جدید باعث می‌شود افراد خطرات احتمالی از رفتارهای خود را انكار كنند، برای مثال در حین رانندگی پیامكی را نوشته و ارسال كنند.
از دیگر دلایل بروز این اختلال نیز می‌توان به برآورده‌سازی نیازهایی ویژه از قبیل نیاز به اطلاعات یا نیاز به متصل بودن به دیگران از طریق معاشرت مداوم اشاره‌كرد، نیازهایی كه تمایل به استفاده از شبكه‌های اجتماعی را در مبتلایان به شدت افزایش می‌دهد زیرا این شبكه‌ها ابزارهایی قابل اعتماد و كم‌هزینه برای مرتبط بودن با جهان اطراف است. این اختلال در نهایت به واسطه مختل كردن روابط رو در رو در میان انسان‌ها، منجر به تنهایی و انزوای افراد می‌شود، كه این حالت خود بستری مناسب برای تشدید اختلال فومو است.

روش های درمان سندروم فومو

اگر موضوع فقط محدود به صورت مسأله باشد، حل کردن آن آسان است. اگر قول دادید که هنگام شام با دوستانتان باشید یا پروژه ای را به اتمام برسانید، یا حتی نیاز به استراحت دارید، وسایل مربوط به تکنولوژی را خاموش کنید. این روش به شما کمک می کند به مرور از سندرم ترس از دست دادن فاصله بگیرید، اما آیا مشکل اصلی شما را حل می کند؟ جواب منفی است، چون فقط تکنولوژی علت تجربه کردن FOMO نیست. شاید تکنولوژی فقط یک مرحله قبل از آن باشد.

در اصل ما از تکنولوژی برای کنار آمدن استفاده می کنیم. مثلاً عکس پروفایل خود در فیس بوک را عوض می کنیم، به این امید که افراد بسیاری آن را like کنند. یا حتی به دوستان قدیمی خود پیام می دهیم که سلام، چطوری؟ خیلی وقته ندیدمت. و می دانیم که چقدر به پاسخ آنها نیاز داریم. اما فقط برای مدت کوتاهی حال خوبی را در ما ایجاد می کند چرا که منبع اصلی ترس از دست دادن ما را در بر نمی گیرد.

در سندرم ترس از دست دادن، ترس ضروری و منطقی مطرح نیست بلکه با ترس مرضی سروکار داریم. موضوع ماهیت شناخت افراد و تفاوت در ریشه های این شناخت در افراد است.

نیازهای روانی فرد و ماهیت شناخت او از جنبه تحولی بر فرایند ترس منطقی او عمیقا اثر می گذارد و آن را تحریف می کند، در خصوص سندرم ترس از دست دادن، سوالی که باید فرد از خود بپرسد این است که این ترس چه چیزی را به من می گوید؟ و چگونه می توانم بر ترس از دست دادن در خود، کنترل داشته باشم ؟ زمانی که علت تجربه این ترس را یافتیم، به کاستی های روان مان بیشتر آشنا شده و البته برای درمان آن چاره ای خواهیم اندیشید.

گاهی بهتر است به جای تلف کردن زمان خود در زندگی های نه چندان مفید آنلاین، کمی به خود بیایم و عمیقا به دلایل اهمیت زندگی مجازی برای ما بپردازیم و پی ببریم که شاید فلسفه شبکه های مجازی چیزی به مراتب کمتر از آن باشد که ما زندگی و زمان های با ارزش عمر خود را در آن هدر بدهیم. اما در هر حال، در صورتیکه این سندروم به مشکل جدی در زندگی شما تبدیل شده است، رفع آن با کمک یک روانشناس روش بهتری است!